Wszechobecny Internet stał się częścią naszego codziennego życia i teraz
prócz miejsc, gdzie dostępność wydaje się oczywista, dotrze tam, gdzie
jak dotąd jeszcze go nie było – pod wodę.
Dzięki pracom nad projektem
SUNRISE , dofinansowanym przez Komisję Europejską z budżetu
7. programu ramowego
, podwodne roboty będą w stanie autonomicznie wykonywać zadania na
podstawie otrzymanych instrukcji. Po raz pierwszy będą mogły komunikować
się ze sobą i przesyłać dane do komputerów za pośrednictwem Internetu,
niezależnie od dynamicznie zmieniających się okoliczności i trudności z
transmisją danych.
„Luki w naszej wiedzy o podwodnym świecie są spore. Wiemy tak
niewiele, mimo iż ekosystemy morskie mają zasadnicze znaczenie dla
kondycji naszej planety i naszych gospodarek” – zauważa kierowniczka
projektu, dr Chiara Petrioli. Rozpoznawanie zagrożeń dla rurociągów ropy
i gazu, monitoring środowiska, ochrona stanowisk archeologicznych I
pogłębianie wiedzy o geologii naszej planety – niezliczone są sposoby, w
jakie zespoły robotów wodnych mogą być nam pomocne. „Tę listę ogranicza
jedynie nasza wyobraźnia” – twierdzi dr Petrioli.
Projektowanie robotów zdolnych do szybkiej komunikacji w zmieniających się warunkach
Zmieniające się warunki środowiska to jedno z kluczowych wyzwań, z
jakimi mierzą się partnerzy projektu. Roboty komunikują się za pomocą
sygnałów akustycznych, tak jak ssaki morskie. Podczas gdy delfin
dostosuje sposób wysyłania sygnałów do otoczenia, roboty muszą w tym
celu zostać zaprogramowane, co stawia przed naukowcami zadanie
opracowania maszyn zdolnych do reagowania na ulegający szybkim
modyfikacjom zbiór zmiennych. „Stopień zasolenia, temperatura,
interferencje fal lub przepływających statków zmieniają zakres
skutecznej komunikacji” – wyjaśnia dr Petrioli. Nieprzewidywalność
środowiska to jedna z głównych cech odróżniających podwodny Internet
rzeczy od lądowego WiFi czy Internetu.
Konieczność niezawodnego reagowania na zmieniające się środowisko
oznacza, że potrzebnych jest wiele robotów I kiedy jeden z nich utraci
czasowo zdolność komunikacji, inny przejmie nadawanie sygnałów.
Współpracujące I komunikujące się ławice robotów będą wyposażone w
większą liczbę czujników I obejmą rozleglejszy obszar. Operatorzy będą
wysyłać im komunikaty za pośrednictwem modemów transmitujących fale
akustyczne. Fale są modulowane w celu przesłania informacji, ale
szerokość pasma jest ograniczona, co oznacza niskie tempo transmisji.
Ponadto fale dźwiękowe poruszają się z prędkością zaledwie 1 500 metrów
na sekundę, pięć rzędów wielkości wolniej od komunikacji radiowej w
powietrzu. Jedynie stosunkowo ograniczone pasmo dźwięku rozchodzi się
dobrze – wysokie dźwięki nie docierają daleko.
„Tym wyzwaniom może sprostać jedynie awangardowy zespół partnerów z
Włoch, Niemiec, Portugalii, Holandii, Turcji I Stanów Zjednoczonych. To
największe przedsięwzięcie w tej dziedzinie, na skalę globalną.
Zapewniamy Europie miejsce w czołówce tego typu prac” – stwierdza dr
Petrioli. Międzynarodowy wymiar oznacza, że laboratoria projektowe
obejmują strefy podwodne tak zróżnicowane, jak Bałtyk I Morze
Śródziemne. „Musimy wypróbować nasze prototypy w środowiskach, które
stawiają całkowicie odmienne wyzwania, poddając je surowym testom”.
Napływają pierwsze wyniki…
Na podstawie prac przeprowadzonych latem 2014 r. w Porto zespół
przekonał się, że jego zamierzenia są wykonalne: komponenty komunikowały
się I roboty reagowały na instrukcje, co podekscytowało naukowców. Z
praktycznego punktu widzenia udało się już odszukać zagubiony kontener w
porcie w Porto. „Nastawienie jest bardziej entuzjastyczne niż
wcześniej, kiedy już przekonaliśmy się, że jesteśmy na dobrej drodze” –
mówi dr Petrioli.
Zespół projektowy dysponuje prototypami roboczymi I kolejny etap
prac polega na pozyskaniu nowych partnerów z różnych obszarów
zainteresowania oraz otwarciu ośrodków u wybrzeży USA, na holenderskich
jeziorach I na Morzu Czarnym w Turcji.
Link do projektu w serwisie CORDISLink do strony internetowej projektuLinki do materiałów wideo/audio:
-
wideo 1-
wideo 2Inne linki