W ostatnich latach producenci układów scalonych przechodzą od
zwiększania szybkości pojedynczych procesorów do integrowania kilku
procesorów w jednym układzie, czemu towarzyszy rewolucja w metodach
programowania, zwana rewolucją współbieżności. W tym kontekście
finansowany przez UE projekt "Transform: Theoretical foundations of
Transactional Memory' (
TRANSFORM)
zajął się badaniem pamięci transakcyjnej (TM) — nowego paradygmatu
programowania, który jest powszechnie uważany za przyszły kierunek
rozwoju programowania współbieżnego.
Pod egidą projektu czołowi badacze połączyli siły, aby zdefiniować
nowoczesną teorię obliczeń współbieżnych. Sieć TRANSFORM obejmuje
uczestników z Francji, Grecji, Izraela, Niemiec, Stanów Zjednoczonych,
Szwajcarii i Wielkiej Brytanii.
Współpraca pozwoliła partnerom projektu znacząco rozwinąć
teoretyczne podstawy projektowania i analizy systemów pamięci
transakcyjnej. W ramach sieci badano semantykę systemów pamięci
transakcyjnej i zbudowano wspólną platformę projektowania i porównywania
algorytmów obsługi takich pamięci. Sformułowano dla takich systemów
kryteria poprawności i postępu, dodatkowo wprowadzając odpowiednie
metody pomiaru złożoności. Prace dotyczyły też zaprojektowania i
przetestowania implementacji systemów pamięci transakcyjnej wraz z
kluczowymi strukturami programowania, w tym współużytkowanymi
strukturami danych. Dodatkowo zdefiniowano naturalne ograniczenia takich
systemów.
Co istotne, projekt TRANSFORM zapewnił najwyższej klasy szkolenie 12
badaczom rozpoczynającym karierę naukową, którzy wnieśli znaczący wkład
w prace projektowe, zyskując przy tym cenne doświadczenie.
Badania podstawowe zrealizowane w ramach projektu TRANSFORM mogą się
przyczynić do dalszego doskonalenia metod obliczeń współbieżnych w
przyszłości. Warto zauważyć, że wyniki badań projektu już obecnie
stanowią punkt odniesienia przy projektowaniu i analizowaniu algorytmów
współbieżnych. Nowe badania zwróciły uwagę na kluczowe kwestie związane z
projektowaniem i analizą systemów pamięci transakcyjnej, promując
upowszechnienie takich systemów przy tworzeniu oprogramowania
współbieżnego.
Omawiane prace zaowocowały stworzeniem silnej sieci współpracy
obejmującej środowiska akademickie, organizacje badawcze i przemysł. Dla
użytkowników będzie to oznaczać lepsze wykorzystanie mocy
obliczeniowej, jaką oferują dzisiejsze i przyszłe procesory
wielordzeniowe. Dzięki tym wysiłkom już niebawem może się pojawić nowa
generacja metod programowania współbieżnego.
poleca:
