Kilka lat temu zrealizowano finansowany ze środków UE projekt LAPCAT,
którego celem była identyfikacja i ocena kluczowych technologii napędu,
które pozwoliłyby znacznie skrócić czas lotów długodystansowych. Badane
technologie mogłyby umożliwić przelot na przykład z Brukseli do Sydney w
czasie rzędu 2–4 godzin. Przyjmując wyniki poprzedniego projektu za
punkt wyjścia, prace najnowszej inicjatywy "Long-term advanced
propulsion concepts and technologies II" (
LAPCAT-II)
skoncentrowano na dwóch koncepcjach uznanych za najbardziej
realistyczne: technologiach umożliwiających uzyskanie prędkości
przelotowych Mach 5 i Mach 8.
W ramach projektu połączyło siły 16 partnerów z sześciu krajów
europejskich. Przeanalizowano zakładane parametry osiągów samolotu
Mach 5 i jego turbosilnika strumieniowego z chłodzeniem wstępnym,
uwzględniając konstrukcję, osiągi i ekologiczność dyszy, parametry
spalania i strukturę. Dzięki temu stworzono ulepszoną konstrukcję
samolotu Mach 5 i opracowano szczegółowy plan jego rozwoju.
Rozwinięcie koncepcji samolotu Mach 8 wykorzystującego silnik
strumieniowy o dwóch trybach pracy wymagało przezwyciężenia trudności
związanych z zapewnieniem odpowiednich osiągów zarówno przy prędkościach
przelotowych, jak i w skrajnych warunkach przejściowych występujących
podczas startu, przyspieszania itp. Badacze skoncentrowali się na
optymalnym zintegrowaniu płatowca z silnikiem na całej trajektorii lotu,
aby przezwyciężyć problem dużej masy startowej. Poszukując rozwiązań
dających optymalne osiągi i zużycie paliwa, ponownie zbadano różnorodne
koncepcje, w tym silniki turboodrzutowe i rakietowe.
Proces projektowania samolotu Mach 8 objął opracowanie narzędzi i
metod do integracji silnika z płatowcem oraz przeprowadzenie analizy
cyklu zasysania powietrza przy dużych prędkościach. Dodatkowo
analizowano zachowania silnika i płatowca przy parametrach mieszczących
się w założeniach konstrukcyjnych i wykraczających poza nie oraz
dokonano oceny kwestii projektowych dotyczących aerotermodynamiki,
wlotów, dysz i spalania.
Prace i wyniki projektu przybliżyły perspektywę stworzenia samolotów
naddźwiękowych i hiperdźwiękowych, które mogłyby w nieodległej
przyszłości całkowicie odmienić oblicze lotnictwa cywilnego.