Poprawa jakości wody w hodowli łososia

Europejska akwakultura wytwarza każdego roku ponad 300 milionów sztuk narybku łososia (młodych ryb) w fermach morskich. W hodowli wykorzystuje się zwykle systemy przepływowe, zastępowane obecnie coraz częściej recyrkulacyjnymi systemami akwakultury (RAS). W tym kontekście potrzebne jest bardziej precyzyjne zarządzanie wysokiej jakości wodą i substancjami odżywczymi.

Celem projektu FEED&TREAT (Optimizing water quality and treatment efficiency in recirculating aquaculture systems for salmon smolt production through better adjustment of fish feed and water treatment devices), finansowanego ze środków UE, była optymalizacja jakości wody w systemach RAS poprzez poprawę jakości paszy dla ryb oraz udoskonalenie urządzeń do uzdatniania wody. RAS posiadają szereg cech, dzięki którym przewyższają konwencjonalne systemy przepływowe. Chodzi tu na przykład o mniejsze zapotrzebowanie na świeżą wodę, niższe zużycie energii, dokładniejszą kontrolę jakości wody oraz skuteczniejsze zapobieganie chorobom.

Naukowcy przeanalizowali cztery zmienne dotyczące odżywiania: surowce, stosunek przyswajalnego białka do przyswajalnej energii, mielenie surowców oraz zastosowanie substancji wiążących. Na podstawie 33 diet uczeni zidentyfikowali ulepszone możliwości przetwarzania rybich odchodów dzięki zwiększeniu wytrzymałości mechanicznej związanej z takimi surowcami, jak białko soi, a także z zastosowaniem substancji wiążących.

Dwie diety wybrano do dalszych testów w systemach RAS. W tym celu zbudowano sześć RAS oraz opracowano model spożywania i wydalania oparty na stosunku węgla do azotu. Na koniec wybraną optymalną dietę dla narybku łososia przetestowano w skali końcowej w norweskiej hodowli narybku.

Członkowie konsorcjum opracowali bioreaktory do denitryfikacji odpadów i przetestowali je na gnojówce z hodowli łososia, jak i świń.

Proponowane modyfikacje sposobu karmienia ryb i usuwania odchodów przyczynią się do poprawy jakości wody i zmniejszenia śmiertelności osobników w systemach RAS. Oznacza to, że potrzeba będzie mniejszej ilości jaj do utrzymania tego samego poziomu produkcji, a dodatkowo obniżone zostaną koszty produkcji i koszty początkowe, co przyczyni się do poprawy konkurencyjności hodowli.