Rola żywienia w zapobieganiu toksyczności nanocząstek
Istnieje pilne zapotrzebowanie na dane dotyczące możliwej szkodliwości dla zdrowia wytwarzanych nanocząstek. Laureat Europejskiego Stypendium Rozwoju Kariery (IEF) badał potencjalny ochronny wpływ żywienia na toksyczne działanie nanocząstek.
Nanotechnologia coraz szybciej przenika do życia codziennego, przynosząc
obietnice rewolucji w opiece zdrowotnej i w produktach konsumenckich.
Unikalne fizykochemiczne właściwości nanocząstek sprawiają, że są one
idealne do wielu zastosowań.
Dane eksperymentalne wskazują, że nanocząstki mają działanie
cytotoksyczne i toksyczne wobec rozrodu, oraz wywołują stres oksydacyjny
i odpowiedź zapalną, co może prowadzić do chorób układu krwionośnego.
Jednakże nie zaproponowano żadnych środków chroniących przed
uszkodzeniami powodowanymi przez nanocząstki.
W tym kontekście, uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu
NANOMEGA postanowili zbadać mechanizmy molekularne toksyczności
wywołanej przez nanocząstki srebra i dwutlenku tytanu. Badanie
koncentrowało się na stresie oksydacyjnym i jego roli w aktywacji
szlaków sygnałowych związanych z uszkodzeniami i naprawą DNA. Ponadto
konsorcjum analizowało ochroną rolę żywienia, zwłaszcza diety bogatej w
kwasy tłuszczowe omega 3, wobec toksyczności nanocząstek.
Uczestnik projektu NANOMEGA zaobserwował, że nanocząstki srebra
zwiększały poziom reaktywnych form tlenu w komórkach, znacząco
przyczyniając się do stresu oksydacyjnego. Zdolność nanocząstek do
wiązania metali zgodnie z ich powierzchniowymi właściwościami
chemicznymi może bezpośrednio przekładać się na powstawanie reaktywnych
form tlenu. Nanocząstki mogą też powodować toksyczność poprzez
zaburzanie funkcji wytwarzających reaktywne formy tlenu oksydaz NADPH. W
odniesieniu do uszkodzeń DNA eksperymenty pozwoliły zidentyfikować
cząsteczki kluczowe do naprawy uszkodzeń spowodowanych przez toksyczność
nanocząstek.
Głównym sukcesem badania NANOMEGA było odkrycie, że dodanie kwasu
tłuszczowego DHA znacząco ogranicza uszkodzenia DNA spowodowane przez
nanocząstki. Udało się to osiągnąć poprzez zwiększenie ekspresji enzymów
naprawczych DNA i tym samym zwiększenie ogólnej żywotności komórki.
Podsumowując, wyniki projektu NANOMEGA dają obraz mechanizmów
toksyczności nanocząstek. Co najistotniejsze, po raz pierwszy
zaproponowano interwencje mające na celu minimalizowanie działań
niepożądanych i zwiększenie bezpieczeństwa nanotechnologii.
opublikowano: 2015-04-01