Okazuje się, że materiały w skali nano często zachowują się zupełnie inaczej, niż te same materiały w skali makroskopowej. Stają się one częścią innego świata, definiowanego mechaniką kwantową, a nie mechaniką klasyczną, oraz wykazują egzotyczne właściwości elektryczne, optyczne i magnetyczne. Te same egzotyczne właściwości, które są pożądane w nowych urządzeniach, mogą mieć niekorzystny wpływ na tkankę biologiczną.
Blisko dekada badań nad potencjalnymi zagrożeniami ze strony nanomateriałów wytwarzanych przemysłowo (MNM) uwydatniła złożoność, a zarazem konieczność ujednolicenia oceny zagrożeń. Potężne konsorcjum 28 partnerów ze światowej klasy instytutów nanobezpieczeństwa w Europie i Stanach Zjednoczonych powołało do życia finansowany ze środków UE projekt
NANOMILE (Engineered nanomaterial mechanisms of interactions with living systems and the environment: a universal framework for safe nanotechnology) celem opracowania uniwersalnych ram dla bezpiecznej nanotechnologii.
System klasyfikacji będzie określać, czy dany wpływ ma charakter biologiczny, czy też środowiskowy, oraz będzie wyjaśniać interakcje między nanomateriałami i biocząsteczkami w skalach od poziomu subkomórkowego do ekosystemu. System określi również konkretne mechanizmy biochemiczne toksyczności, ze szczególnym uwzględnieniem konserwatywnych szlaków w całych organizmach. Opracowanie alternatywnych metod testowania in vitro oraz wysokowydajnych metodologii wspomoże te i przyszłe testy oraz klasyfikację.
Naukowcy uczestniczący w projekcie NANOMILE opracowują biblioteki nanocząsteczek, które będą wspierać strategię grupowania i klasyfikacji MNM. Pracując w oparciu o hipotezę, że toksyczność jest skutkiem szeregu właściwości fizykochemicznych, przyczyniających się do zmiennego natężenia i względnego znaczenia, biblioteki są przygotowywane mając na uwadze podstawową koncepcję klasyfikacji.
Jednym z kluczowych celów jest otwarta platforma modelowania i prognozowania. W pierwszym okresie zespół przeprowadził walidację modelu ilościowej zależności między nanostrukturą a aktywnością dla przewidzenia wychwytu komórkowego nanocząsteczek w komórkach raka trzustki. Jest on dostępny na stronie
Enalos InSilicoNano platform jako narzędzie wspomagania decyzji przy projektowaniu i badaniach przesiewowych nanocząsteczek.
Naukowcy pracowali również nad opracowaniem jednokomórkowych, wysokowydajnych metod przesiewowych i stworzyli stację
VITROCELL Automated Exposure Station, aby wystawiać biologiczne systemy testowe na substancje obecne w powietrzu.
Informacje o wynikach były szeroko rozpowszechniane w artykułach naukowych, książkach i prezentacjach na międzynarodowych konferencjach, a konsorcjum określiło już kilku potencjalnych kandydatów do standaryzacji. Ramy bezpieczeństwa nanotechnologii projektu NANOMILE zapewnią realizację postępu technologicznego, stosując projekty, w których priorytetem jest bezpieczeństwo.
poleca:
